Een Vlaamse jobbonus voor Waalse werknemers

De Vlaamse jobbonus beperkt zich vandaag tot Vlamingen met een laag tot gemiddeld loon. Tegelijk wordt onze arbeidsmarkt gekenmerkt door stagnerende productiviteit en een ongeziene arbeidskrapte. Elke stimulans die ertoe aanzet om het werk op te nemen, moet daarom aangemoedigd worden. De Vlaamse jobbonus uitbreiden zodat ook de Waalse medeburger of de buitenlandse grensarbeider met Vlaamse tewerkstelling er aanspraak op kunnen maken, is de best practice.

De liberale jobbonus is een sociale maatregel voor de laagste lonen die het verschil tussen actief en inactief zijn vergroot. Met de nodige creativiteit zou het ook een tewerkstellingsmaatregel kunnen worden die de arbeidsmobiliteit tussen regio’s versterkt. Een jobbonus met Vlaamse belastingcenten om Vlaamse vacatures in te vullen. Een jobbonus waarop ook de Waalse burger aanspraak kan maken. Een jobbonus die ook grensarbeiders blijft stimuleren, nu het einde van het grensarbeidersstatuut nakende is. Een maatregel die aanzet om te komen werken in ons dorp, in onze stad, in onze regio. In Vlaamse bedrijven.

Vlaamse bedrijven waar ondernemers met de handen in het haar zitten. Ze hebben groeipotentieel, ze hebben goesting, maar ze hebben ook heel wat openstaande vacatures, zonder enig zicht op invulling. In West-Vlaanderen is iedereen bijvoorbeeld al bezig: werkloosheid is er uitgestorven. Een hinterland om bijkomende mensen te zoeken is er niet: de Noordzee brengt de provincie veel welvaart, maar helaas geen werknemers. De ondernemer kan niet verder, het bedrijf en de welvaart kunnen niet groeien. ‘Vroeger was het nochtans eenvoudig’, getuigen ze. ‘We zetten een nieuwe fabriek en we wisten dat we bijkomende welvaart konden realiseren. Vandaag krijgen we nieuwe fabrieken tot grote spijt niet uit de startblokken.’ Intuïtief zouden West- en Oost-Vlaamse gebieden rond de taalgrens beroep kunnen doen op Belgen uit Henegouwen, waar de werkloosheid uitzonderlijk hoog is. Maar tot op vandaag vinden zij de weg nauwelijks.

Bijkomende stimulansen om de Franstalige medeburger ertoe aan te zetten om in Vlaanderen te komen werken zijn zowel voor de betrokkene als voor Vlaanderen de beste optie. De jobbonus zou zowel voor de burger, kmo als voor de verschillende overheden in ons land een welvaartsbonus kunnen betekenen. Investeren in tewerkstelling: een doelstelling voor elke dienstige overheid die haar burgers optimale zelfbeschikking wil bieden. Het individuele verschil tussen actief en inactief wordt groter, terwijl we met de MR-collega’s de nodige stimulansen uitbouwen om gewesten te responsabiliseren die niet inzetten op werkzaamheid en arbeidsmobiliteit.

De positieve terugverdieneffecten voor de overheden zijn feitelijk. Er zullen namelijk minder uitkeringen betaald moeten worden aan Franstalige Belgen, terwijl er meer inkomsten voortvloeien uit de personenbelasting. Het samenwerkingsfederalisme zal op die manier versterkt worden, nadat de federale overheid tot dusver bijvoorbeeld ook Vlaamse ambtenarenpensioenen op zich neemt. Een Vlaamse, Waalse of Brusselse belastingbetaler is telkens ook federaal belastingbetaler.

De splitsingslogica van de Vlaams-nationalisten maakte ons de afgelopen jaren wat blind voor federale kansen binnen Vlaamse bevoegdheden. We moeten opnieuw praktisch denken, aan mensen, ondernemers en welvaart. ‘Vlaamse centen voor Waalse mensen’, het lijkt in navolging van de discussies over Vlaamse transfers aan Wallonië weinig waarschijnlijk dat Vlaams Belang of N-VA hiervoor open zouden staan. N-VA verzet zich bijvoorbeeld in het Vlaams parlement tegen dergelijke uitbreiding, omdat ‘Wallonië zelf maar moet voorzien in bonussen’. De positieve effecten op welvaart en overheidsfinanciën hebben zopas echter bewezen dat die redenering kortzichtig is. Als liberalen verwachten wij dat een Vlaamse overheid steeds oplossings- en resultaatgericht denkt. Actief zoekend naar mogelijkheden om onze kmo’s en burgers bij te staan, zonder nodeloze communautaire veto’s.